martes, 30 de octubre de 2007

Depresión (II)

Sigue lloviendo, y ya llevamos casi 4 días. Al parecer se llama tormenta tropical Noel, y ha dejado ciertas zonas del país incomunicadas y dos decenas de muertos. Aquí no ha pasado gran cosa, gracias a Dios, aparte de inmensos charcos por todas partes, y los niños en sus casas porque se ha decretado que no vayan a clase. En realidad parece una medida algo desproporcionada, visto que no han podido prever el desastre que ya se ha producido.
Los apagones son constantes, de hecho ayer casi todo el día estuvimos sin luz. Los que ya conocen este país saben que es algo asumido y normal. Quien tiene planta de electricidad puede pasar (pagando el alto coste del gasóleo), y quién no.... pues a verlas venir.
Hoy hemos estado en Santo Domingo de visita. La comunidad de allá me ha recibido estupendamente y me he sentido como en casa, así que muy contento. Tengo pendiente conocer la Puya, pero será otro día con más tiempo. Se acuerdan con mucho cariño de todos los que han pasado por allí, especialmente los de este verano.

8 comentarios:

Monto.- dijo...

Ay pobre!! ayer no sé si te lo comenté en mail o en el blog, pero lo estaban anunciando en la tele , lo de NOEL.

Entonces estáis bien no?, pues no te deprimas, q por lo visto esas tormetas tropicales son algo "común" en la zona!!! aunq imagino q el follón q tendréis ahora....NADA un poco de trabajo y arreglado.

Bueno xiquet, seguimos hablando, en otro moento.

animo y bsets

Unknown dijo...

Hola Ruben!!!

No sabes la alegría que nos da saber de ti atraves de este "blog".
Nosotros muy bien, Maria todavia de baja, cuidando de Ana y yo currando como siempre.
Sientes nuestra "conexión"?, desde aqui rezamos mucho por ti.
Un abrazo muy fuerte.

teresa dijo...

Mira que te tengo dicho que no te metas con Chac Moo...!!!Deja de llamarlo mariquita y compórtate,que acabas de llegar...
En serio,mucho ánimo,que Noel pasa pronto y enseguida os acompaña Lorenzo...
Un besote muy grande!!

Vic dijo...

Pequeño!Tan preocupado que estabas por procurarte unos zapatos fresquitos y se te han olvidado las botas de agua!
Si lo miras por el lado positivo estando en casa tendrás tiempo de pensar en lo que vas a hacer y como organizarte...¿ya te han dicho cuando empiezas con las clases o lo que vayas a hacer?
Bueno, ya nos contarás...Me encanta lo del blog, lo que no sé es cuanto aguantarás escribiendo todos los días...
Un beset, niño

Monto.- dijo...

Hey Ru!!

Ya ha salido el sol?? q es la Puya?

Por aquí ya tenemos la sentencia del 11-M, en todos los peridicos igual...600 folios, ya sabes, si te apetce y tienes tiempo, jejeje.-

ale, nos vamos a por el regalo de maite, q es su cumple!!

bsitoss

esteldenadal dijo...

Jo rubo, tinc ganes de voret!!

;)

esteldenadal dijo...

ei rub!!
he vist el orfanato.

És del palo de "los otros", xo bé, no està mal. Uns quants sustets q m'han vingut de lo lindo pal' mal de pantxa q tinc i au, pa' casa!!

L'argument bé i la fotografia molt xula.
Aixina i tot crec q em va agradar més "los otros".

Com està Noel x ahí??
Ja has eixit??

A vore si et conectes algun dia q estiga jo!

bsosssss

Anónimo dijo...

buenas chiquito!!
Nos acordamos mucho de ti. Yo, desde que te has ido, mira que no me he afeitado. Nos alegramos de que estés bien con todo lo del Noel.
A ver si sabes quién es el de ahora... Me están convenciendo para ir en Pascua para allá, pero yo estaba pensando si nos daría tiempo de acercarnos por Perú... Bueno, niño, ya parlarem con más calma. Un abraç
Pues aqui estamos con estos chicos que por una vez han cambiado Hollywood por Grapa pelata en Ca Pabloles (Loles ya está durmiendo por supuesto...) Pues eso, que nos acordamos de tí y pensamos en ir a verte...ya nos contarás que tal te viene pero sin agobios ¿eh? que solo es una idea de momento. Un beset, pichín.

Qué boniiiiiiiiiito!!!... debe ser todo eso. Ahora me tendré que arreglar el ordenata yo solito, pero en fin,... cuando vuelvas y me pidas que un estudio de arquitectura consolidado en el estrellato reforme un pisillo de la calle cuenca, te haremos esperar 2 añitos...jeje. 1 abraç y mucho ánimo, que ya te echamos de menos, melón. Pablo. Mi mujer desde la profundidad te envía un besito, y Nata una patadita voladora.Au